Waarom wilde je dit beroep uitoefenen?

''Als jongetje van 8 was ik altijd al bezig met de natuur. Zowel planten als dieren. Het was toen dat ik ineens besloot om dierenarts te worden en die wens heb ik altijd gehouden, totdat deze werkelijkheid werd, eind 2007.''

Had je al de ambitie om een eigen dierenkliniek te openen toen je aan je studie begon of aan het begin van je carrière?

''Ja, ik heb altijd het idee gehad om ooit een eigen kliniek op te zetten. Ik wist wel dat ik eerst in loondienst wilde werken om ervaring op te doen. Dat heb ik 2,5 jaar gedaan en daarna kocht ik de kliniek op de Boshuizerlaan van een dierenarts die met pensioen ging.''

Van één naar zes klinieken in 10 jaar tijd is niet niks! Hoe is dat verlopen?

''Op 1 mei 2011 nam ik de kliniek aan de Boshuizerlaan over van Emile van der Wouw, 2 jaar later nam ik De Mare over van Saskia Stibbe, twee jaar daarna ben ik een zogeheten vrije vestiging gestart (dus een compleet nieuwe kliniek) in Lisse, waar ik ben opgegroeid. Een jaar later heb ik hetzelfde gedaan in Hillegom in 2017.

Eind 2017 heb ik mij aangesloten bij een grote Europese groep klinieken (IVC Evidensia) zodat ik samen met deze groep kon blijven groeien. En ik doe nog steeds wat ik deed, dus voor mij is hierin niets veranderd. Een van de voordelen is dat ik dankzij deze groep makkelijker kan blijven groeien en ontwikkelen. Zo volgde in 2018 de overname van Leidschendam van Peter Bracht. En de laatste kliniek betrof ook een overname. Ditmaal alleen het klantenbestand van mevrouw Wagenaar uit Noordwijkerhout. Deze heb ik ondergebracht in een grote dierenspeciaalzaak (de Hano). Dat was in 2019. Als ik het zo bekijk, wordt het weer tijd voor een overname ;-)''

Heb je zelf huisdieren?

''Na het overlijden van ons hondje Bella hebben wij een paar jaar geen huisdieren gehad. Sinds een half jaar hebben wij twee poesjes. Deze kon ik overnemen van een klant, heel aardig. Ze heten Pip en Loesje. Mijn kinderen zijn er dol op.''

Wat vind je het mooiste aan het vak als dierenarts?

''Enerzijds het contact met de mensen, anderzijds het feit dat je dieren mag beter maken en in sommige gevallen zelfs mag redden. Dat is fantastisch!''

Mensen komen soms met huisdieren die ingeslapen moeten worden. Zo'n gesprek is niet makkelijk. Hoe ga je daarmee om? Wordt dat makkelijker?

''Het blijft moeilijk, maar je leert voor jezelf een knop om te zetten. Er komen altijd veel emoties bij kijken en vaak ken je het dier zelf ook al jaren. Dat zijn moeilijke situaties.''

Nu de klinieken zo zijn gegroeid, sta je nog maar weinig aan de operatietafel. Vind je dat jammer? Of vind je de andere kant van het werk ook juist leuk?

''Ik mis het wel ja. Het contact met de leuke klanten, de soms persoonlijke verhalen die je hoort tijdens je spreekuur. Maar ook het contact met dieren en opereren. Toch besef ik mij dat ik een pad ben ingeslagen en ik eigenlijk niet meer terug kan. Ik kan mij niet in tienen delen, dat merkte ik al toen ik 2 klinieken had en dat is nu met 6 locaties echt niet meer te doen.

Soms help ik mijn collega’s nog wel bij lastige operaties, dus op die manier onderhoud ik mijn operatieskills nog wel. Ik vind dat erg leuk.'' →